อุ่นใจ เป็นคำสั้นๆ ที่ใช้แทนความรู้สึกมากมาย ทั้งความสุข ความมั่นคง สบายใจ รู้สึกวางใจ หมดความกังวลต่ออันตรายหรือสถานการณ์ที่ต้องเผชิญ
ไม่นานมานี้หลวงพ่ออุทิศ (นามสมมติ) ท่านบอกพวกเราว่า “อุ่นใจ” ที่ได้มาอยู่ที่นี่
ด้วยอายุ ๙๒ ปี ที่ถูกส่งมาสันติภาวันพร้อมกับร่างกายที่อ่อนเพลียจนพยุงตัวยืนไม่ได้ เท้าบวมทั้งสองข้าง แขนมีผ้าคล้องพยุง และฉันอาหารได้น้อยมากๆ ทำให้เราต้องใส่ใจดูแลท่านมากเป็นพิเศษ
เป็นบุญของท่านและเป็นความสุขของเรา ผ่านไปไม่ถึงเดือน สุขภาพโดยรวมท่านดีขึ้นจนพยุงให้เดินได้ แววตาสดใส ฉันได้ดี และมีเรื่องราวมากมายถ่ายทอดให้พวกเราฟัง
หลวงพ่อมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้กับทุกคนที่เข้าไปหา ไม่ว่าแค่เดินมาทักทาย นำอาหารสิ่งของมาถวาย หรือมาช่วยพาท่านไปสรงน้ำ-ปลดทุกข์
ยิ่งเป็นพระด้วยกันแล้ว ถ้าไม่เตรียมตัวให้ดี ท่านจะชิงยกมือไหว้ทักทายเราก่อน ทั้งๆ ที่ท่านมีทั้งอายุขัยและพรรษามากกว่าพวกเราหลายสิบปี
ท่านเล่าว่าสมัยหนุ่มๆ ท่านทำนา ทำเองได้หมดทุกขั้นตอน เลี้ยงควายไว้ถึง ๓๗ ตัว และเป็นคนอยู่ว่างไม่ได้ ต้องหาอะไรทำ เรียนรู้ไปเรื่อย
พอมาบวชก็ตั้งใจเรียนจนจบนักธรรมเอกตั้งแต่ยังเป็นพระใหม่ ท่องปาติโมกข์ได้ ช่วยเจ้าอาวาสพัฒนาวัด ดูแลพระเณรเรื่อยมา แต่ท่านปฏิเสธมาตลอดว่าไม่อยากเป็นเจ้าอาวาส
จนเมื่อประมาณ ๕ ปีที่ผ่านมานี่เอง ที่ท่านค่อยๆ ถอนตัวจากงานภายในวัด เพราะร่างกายเริ่มไม่ไหว
ท่านบอกว่าใจจริงท่านก็ยังอยากอยู่ที่วัดเดิม เพราะผูกพันกันมาถึง ๓๘ ปี ตั้งแต่บวช แต่ปัญหาคือไม่มีใครดูแล พระในวัด ๗-๘ รูป ต่างรูปต่างอยู่ไม่มาดูท่านเลย มีแต่หลานสาวที่แวะนำอาหารและของใช้มาให้ และนับวันร่างกายก็ทรุดลงๆ
การได้มาอยู่สันติภาวัน ที่มีพระโยมช่วยกันดูแลท่านอย่างดี จึงทำให้ท่าน “อุ่นใจ” ในชีวิตที่เหลือ ท่านว่าไม่มีอะไรที่ต้องกังวลอีกแล้ว ถึงเวลาเมื่อไหร่ก็พร้อมจะไปได้เลย
ความ “อุ่นใจ” มิใช่เกิดขึ้นเพียงเพราะมีคนดูแลตามไปหน้าที่เท่านั้น แต่ต้องอาศัยใจที่กรุณา มองเห็นคุณค่าของสิ่งที่กำลังทำอยู่ด้วย
นับเป็นนิมิตหมายอันดี ที่ทุกวันนี้หน่วยงานสาธารณสุขได้สนับสนุนให้วัดมี “กุฏิชีวาภิบาล” เพื่อการดูแลพระอาพาธติดเตียงหรือต้องพึ่งพิงผู้ดูแล ได้ช่วยอบรมให้ความรู้แก่พระคิลานุปัฏฐาก จัดทีมให้คำปรึกษา และหาวัสดุอุปกรณ์สนับสนุนการทำงานให้ด้วย
อย่างไรก็ตาม เรื่องของธรรมะฝึกใจใส่ความความกรุณาขณะดูแล ฝ่ายญาติโยมหวังว่าพระควรจะมีพร้อมอยู่แล้ว จึงเป็นภาระของครูบาอาจารย์ เจ้าอาวาส ที่จะเข้ามาช่วยเติมเต็มให้พระคิลานุปัฏฐาก เพื่อให้ท่านทำงานได้อย่างมีความสุข และได้ปฏิบัติธรรมไปพร้อมๆ กัน
หากทำได้เช่นนี้ พระทุกรูปแม้จะอยู่ในวัยชราอาพาธหนักก็ “อุ่นใจ” ว่าจะยังได้อยู่ที่วัดของตนไปจนสิ้นลม
