โลกออนไลน์ได้มีส่วนทำให้ชาวพุทธมีโอกาสรู้จักพุทธศาสนากว้างขวางขึ้น วินัยของพระเป็นประเด็นหนึ่งที่ได้รับความสนใจมาก มิใช่แค่แสดงความคิดเห็นกันเท่านั้น แต่ถึงขั้นรณรงค์ชวนกันปฏิบัติอย่างกว้างขวาง เช่น ไม่ให้ถวายเงินพระ ไม่ให้นั่งรับพรหลังใส่บาตร เพราะเป็นบาปที่ทำให้พระอาบัติ หรือออกมาชี้ว่าพระที่ทำอาหารเลี้ยงผู้ประสบภัย เข้าเรียนมหาวิทยาลัย เป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม เป็นต้น
แต่ก็มีผู้ตั้งข้อสังเกตว่าการชี้จุดบกพร่องทางวินัยเหล่านี้ ดูมุ่งบั่นทอนบทบาทพระมากกว่าช่วยให้หมู่สงฆ์เข้มแข็งงดงามขึ้น การณรงค์เรื่องเงินมักจบเพียงแค่อย่าถวายเงินพระ โดยไม่คิดจะสร้างระบบไวยาวัจกรที่เหมาะกับสังคมยุคใหม่ให้ท่าน หรือรุมตำหนิคนนั่งรับพรทั้งๆ ที่รู้อยู่ว่าวัฒนธรรมไทยการนั่งรับพรแสดงถึงความเคารพยิ่งกว่าการยืนรับเสียอีก
ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง เมื่อพระอาพาธไปโรงพยาบาลซึ่งเกิดอาบัติขึ้นมากมาย แต่กลับไม่มีใครออกมาพูดว่าพระไม่เคารพวินัย ไม่ตำหนิผู้ที่ทำให้พระอาบัติเหมือนกับที่เคยตำหนิผู้ถวายเงินหรือนั่งรับพรหลังใส่บาตร บางครั้งเข้าใจผิดถึงขั้นว่า เมื่อพระอาพาธแล้วจะดูแลรักษาท่านอย่างไรก็ไม่มีอาบัติ
การไปโรงพยาบาลมีโอกาสทำให้เกิดอาบัติตั้งแต่การออกจากวัดก่อนสว่าง ต้องใช้เงินจ่ายค่าเดินทาง ค่าอาหาร ค่ายา อาจต้องอยู่ในห้องพูดคุยกับสตรีสองต่อสอง ถูกสตรีจับต้องกาย ต้องเปลื้องจีวรใส่ชุดตรวจพิเศษต่างๆ ยิ่งหากต้องเข้ารักษาตัวเป็นผู้ป่วยใน ยิ่งทำให้เกิดอาบัติอีกมากมายที่เกี่ยวกับการขบฉัน นุ่งห่ม หลับนอน และไม่ได้ทำกิจที่ควรทำ
แน่นอนว่าอาบัติเป็นเรื่องของพระ หากท่านเห็นว่าทำสิ่งใดหรือไปสถานที่ใดจะทำให้ต้องอาบัติก็ควรหลีกเลี่ยง แต่การไม่ให้ไปโรงพยาบาลเมื่ออาพาธเป็นไปแทบไม่ได้เลย แม้มีพระบางรูปยอมตายไม่ไปนอนโรงพยาบาล หรือบางรูปต้องยอมสึกเพื่อไปรักษาตัว แต่ถ้าเราใส่ใจเรื่องการรักษาพระในสถานพยาบาลให้สอดคล้องกับพระวินัย เมื่อกลับไปวัดก็มีพระผลัดกันดูแล เหตุการณ์ที่บั่นทอนความมั่นคงในชีวิตพระเหล่านี้ก็คงไม่เกิดขึ้น
จะว่าหมู่สงฆ์ขาดศักยภาพในการดูแลพระอาพาธก็ไม่เชิง ทุกวันนี้ครูบาอาจารย์หลายท่านหาทุนนับร้อยๆ ล้านบาทเพื่อช่วยสร้างอาคาร/จัดซื้อเครื่องมือแพทย์ให้โรงพยาบาลต่างๆ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าอนุโมทนาและมีประโยชน์มากต่อผู้ป่วย หากท่านเมตตามาช่วยหมู่พระอาพาธติดเตียงที่กระจายอยู่ตามวัด/โรงพยาบาลต่างๆ ด้วย ก็จะเป็นการเอื้อเฟื้อต่อพระวินัย ช่วยให้หมู่สงฆ์มั่นคงขึ้นได้อีกทางหนึ่ง
ส่วนวัดใดที่พอมีทรัพยากรก็ช่วยกันพัฒนาพื้นที่ขึ้นรองรับพระอาพาธติดเตียงเหล่านี้ ซึ่งจะมีมากขึ้นในอนาคตอันใกล้ เชิญชวนให้ญาติโยมมาช่วยอุปถัมภ์ค้ำจุนการดูแล ให้เป็นไปได้อย่างต่อเนื่องยิ่งขึ้น
การร่วมกันทำกิจเพื่อพระอาพาธเหล่านี้มีพลังช่วยรักษาพระธรรมวินัยให้เข้มแข็งยั่งยืน ยิ่งกว่าการนั่งบ่นเขียนด่าโทษกันไปมาเรื่องพระวินัยมากนัก
