หลังเข้าพรรษาไม่นานนัก หลวงพี่ประหยัด (นามสมมติ) ได้โทรศัพท์มาคุยกับเรา บอกว่าอยากขอมาพักรักษาตัวอยู่ที่สันติภาวันด้วย เพราะรู้สึกอึดอัดกับวัดที่อยู่ปัจจุบัน เราเดาว่าคงต้องเป็นเรื่องหนักสำหรับท่านพอสมควรถึงขนาดจะทำให้คิดแหกพรรษามาอยู่กับเราได้ จึงขอให้ท่านเล่ารายละเอียดให้ฟัง
ท่านบอกว่าเดิมทีตั้งใจจะเดินทางลงใต้ไปเรื่อยๆ คิดจะไปจำพรรษาแถวกระบี่ แต่เมื่อไปถึงนครศรีธรรมราช เกิดป่วยถึงขั้นไอเป็นเลือด พอไปตรวจที่โรงพยาบาลจึงพบว่าเป็นวัณโรคปอดในระยะที่แพร่กระจาย ทางโรงพยาบาลได้ช่วยประสานหาวัดให้พัก เพื่อจะได้อยู่รักษาตัวพร้อมไปกับเข้าพรรษาที่นั่นเลย
ช่วงแรกท่านบอกว่าดีไม่มีปัญหาอะไร แต่ต่อมาทั้งพระและโยมที่วัดเริ่มถอยห่างไม่พูดคุยด้วย เข้าใจว่าเขาคงเริ่มรู้ว่ากันท่านเป็นวัณโรคปอด บางครั้งก็ถูกกลั่นแกล้งขโมยอาหารบ้างยาบ้างซึ่งท่านเจ้าอาวาสเมตตานำมาแขวนไว้หน้ากุฏิไป
การคุยในครั้งนั้นก็ได้ให้กำลังใจท่าน ให้ท่านอดทน มองว่าเป็นการปฏิบัติธรรม พยายามชี้ให้เห็นความจำเป็นของการกินยาและรักษาอย่างต่อเนื่อง ยิ่งเพิ่งเข้าพรรษามาไม่นานไม่อยากให้ท่านพรรษาขาด
ที่สันติภาวันเองก็ยังไม่พร้อมด้านสถานที่เพราะเรามีเฉพาะห้องรวม เกรงว่าพลาดไปเชื้ออาจจะไปติดหลวงพ่อที่นอนติดเตียงอยู่จะเป็นเรื่องใหญ่ตามมา ซึ่งท่านก็เข้าใจและบอกว่าสบายใจขึ้นหลังจากที่ได้คุยกัน
ระหว่างนี้เราได้ส่งข้อความไปให้กำลังใจท่านบ้างเป็นครั้งคราว แต่ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้หลังจากทำวัตรเย็นเสร็จ พบว่ามีข้อความให้โทรกลับ ปรากฏว่าเป็นหลวงพี่ประหยัด ท่านยืนยันบอกว่าอยากจะขอมาพักด้วยอีกครั้ง ขณะที่กำลังจะสอบถามความเป็นมาเป็นไปของเรื่อง ท่านก็ตัดบทว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ท่ารถในเมืองจันท์กำลังนั่งรอรถออกไปสอยดาว ถ้าสันติภาวันไม่รับก็ไม่รู้จะไปพึ่งใครอีกแล้ว
วัณโรคระยะแพร่กระจายแม้จะเป็นโรคที่มีอันตรายสูงและติดต่อไปยังคนรอบข้างได้ง่าย แต่ถ้าเรามีความรู้ รู้ว่าแหล่งโรคอยู่ที่ไหน ติดต่อกันได้อย่างไร และจะป้องกันตัวอย่างไร เมื่อมีสติไม่ประมาทโอกาสที่จะรับเชื้อมาจนทำให้ตัวเองเกิดโรคก็ไม่ง่ายนัก
ด้วยปัญญาหรือความรู้ จะทำให้ความกรุณาในใจเราผลิดอกออกผล คือผลักดันให้ลงมือช่วยเหลือผู้ที่กำลังทุกข์ได้อย่างมีสติ และมีความเสี่ยงน้อยที่จะได้รับอันตราย ส่วนอวิชชาหรือความไม่รู้นั้นจะส่งผลในทางตรงข้าม คือทำให้เรากลัว กังวล รังเกียจผู้ที่เป็นโรคร้าย หรืออาจเลยเถิดไปจนถึงหาทางกลั่นแกล้งทำร้ายผู้ที่ทุกข์อยู่แล้ว เพื่อให้เขาไปไกลๆ โดยคิดเพียงว่าเราจะได้ไม่ต้องเสี่ยงต่ออันตรายนั้นอีกต่อไป
(ในที่นี้กล่าวเชิงหลักการ มิได้หมายความว่าผู้คนที่วัดเดิมของท่านมีอวิชชา เพราะขณะนี้เราได้ของมูลจากท่านเพียงฝ่ายเดียว อาจมีเหตุผลอื่นๆ ที่มีน้ำหนักอีกมากมาย ที่ทำให้ผู้คนที่วัดนั้นแสดงอาการไม่ต้อนรับท่าน)
เกือบสี่ทุ่มคืนนั้นสันติภาวันได้มีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นอีก ๑ รูป แม้ท่านจะอาพาธด้วยโรคติดต่อร้ายแรง แต่ก็ยังมีสุขภาพแข็งแรง อายุยังน้อย และมีน้ำใจช่วยงาน เช่น กวาดใบไม้ดูแลความเรียบร้อยของสถานที่ด้วย เราได้จัดให้ท่านพักในห้องโยมที่เพิ่งกลับบ้านไปไม่นาน แม้จะอยู่ในอาคารเดียวกันกับพระอาพาธและพระที่ดูแล แต่ก็ถูกแยกออกไประดับหนึ่ง (ทำให้เราคิดว่ามีความจำเป็นที่อาจต้องเร่งสร้างหรือต่อเติมอาคารเพื่อรองรับพระอาพาธที่จำเป็นต้องแยกที่อยู่ให้เป็นสัดส่วนขึ้นมาใหม่)
เราได้แจ้งให้ทุกคนที่นี่ทราบถึงอาการเจ็บป่วยของท่าน พร้อมทั้งแนวทางปฏิบัติต่อกันอย่างเหมาะสม โดยช่วงนี้ได้ขอให้ท่านใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวังดูแลตัวเองไม่ให้เชื้อโรคกระจายสู่ผู้อื่น และฉันยาอย่าได้ขาด ส่วนพวกเราก็ให้มองว่าท่านมาช่วยให้เรามีสติ ดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาทยิ่งขึ้น เป็นการได้ปฏิบัติธรรมไปในตัว
ต้องขอบคุณท่านที่มาให้ธรรมะ และเร่งให้เราได้ใส่ใจกับการมีสติในการดำเนินชีวิตประจำวันมากขึ้น
