การต้องออกจากวัดแต่เช้ามืดเพื่อไปเจาะเลือดหรือรอคิวตรวจที่ รพ. เป็นความลำบากใจอย่างหนึ่งของพระ นอกจากไม่ได้ทำวัตร บิณฑบาต และฉันเช้าแล้ว อาจทำให้มีอาบัติในการขาดการถือผ้าครอง (ถ้าไม่นำสังฆาฏิติดไปด้วย) หรือถึงขั้นพรรษาขาดหากออกจากวัดก่อนสว่างในฤดูพรรษา ยังไม่รวมถึงปัญหาขณะเดินทางที่ต้องเบียดเสียดฝูงชนที่ต่างก็รีบไปทำงานแต่เช้า
การหาที่ขบฉันหลังเจาะเลือดเสร็จช่วงเช้า หรือระหว่างตรวจรักษาในช่วงเพล เป็นอีกสถานการณ์หนึ่งที่พระจะหนักใจหากไม่มีลูกศิษย์ติดตามไปดูแล เพราะนอกเหนือจากความกังวลว่าจะได้คิวตรวจเสร็จทันฉันเพลหรือไม่แล้ว ที่โรงอาหารก็มักคับคั่งไปด้วยผู้คน การเดินไปสั่งอาหารมาฉันเอง นั่งฉันปะปนกับโยม การไม่ได้สวดพิจารณาอาหาร ล้วนเป็นกิจที่ทำให้เกิดอาบัติได้ทั้งสิ้น ยังไม่รวมว่าจะต้องมีปัจจัยติดตัวไปเป็นค่าใช้จ่ายต่างๆ ด้วย
สิ่งที่ชาวพุทธพอจะช่วยเกื้อกูลต่อพระภิกษุอาพาธได้ในกรณีนี้ คือการช่วยอำนวยความสะดวกและจัดภัตตาหารถวายท่าน หากไป รพ. แล้วพบพระภิกษุมาตรวจรักษา ถ้าพอมีเวลาและสถานการณ์อำนวย อาจเข้าไปสอบถามท่านว่าฉันภัตตาหารหรือยัง หากยังก็กล่าวกับท่านว่ามื้อนี้โยมขอโอกาสปวารณาถวายภัตตาหารแก่ท่าน หากท่านตอบรับก็ช่วยจัดการดูแลจนท่านได้ฉัน (หากเวลาน้อยอาจขอปลีกตัวไปก่อนไม่ต้องอยู่รอจนท่านฉันเสร็จก็ได้)
ยิ่งหาก รพ. สามารถจัดพื้นที่ มีระบบร้านค้าสวัสดิการ ไหว้วานจิตอาสามาดูแลพระที่มารักษาตัวได้เป็นการเฉพาะ แล้วเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยและญาติมาร่วมทำบุญถวายพระอาหารร่วมกัน ณ จุดนี้ได้ ก็จะยิ่งอำนวยความสะดวกแก่พระได้มากขึ้น และเกิดภาพที่งดงามแก่ผู้ที่พบเห็นด้วย
