“ได้”
แม้จะมีพระวินัยกำหนดห้ามพระนอนบนเตียงสูง ที่นอนใหญ่ ภายในยัดด้วยนุ่นหรือลำลี รวมทั้งที่นอนซึ่งตกแต่งประดับอย่างหรูหราต่างๆ แต่นั่นท่านมุ่งหมายให้พระอยู่อย่างเรียบง่าย ไม่ฟุ้งเฟ้อใช้ของหรูหราแบบคฤหัสถ์ ทั้งไม่ให้ติดอยู่กับความสบายในการนอน และไม่ถูกโยมที่พบเห็นตำหนิ
ส่วนเตียงผู้ป่วยนั้น แม้จะมีขนาดสูงเกินกว่าที่พระวินัยกำหนด แต่มิได้ใช้เพื่อความหรูหรา หากทำเพื่อความสะดวกของผู้ดูแลและตัวพระอาพาธเอง
พระพุทธองค์ทรงลดความเข้มข้นเคร่งครัดของพระวินัยลงหลายข้อ ทั้งนี้เพื่อเกื้อหนุนให้พระอาพาธมีความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น ได้รับทุกขเวทนาลดลง รวมทั้งเพื่อช่วยให้หายจากอาพาธได้เร็วขึ้น แม้เรื่องเตียงผู้ป่วยนี้จะไม่มีระบุไว้โดยตรง เพราะในครั้งพุทธกาลไม่มีเตียงลักษณะนี้ แต่ก็อยู่ในเกณฑ์ที่พอเทียบเคียงได้ว่าพระอาพาธควรช้ได้โดยไม่ต้องอาบัติ
อย่างไรก็ตาม หากภิกษุอาพาธที่ท่านเคร่งครัดในพระวินัยมาก (เช่น ถ้าไม่มีพุทธานุญาตระบุไว้อย่างชัดเจน ท่านจะไม่ยอมโอนอ่อนเองเลย) อาจยืนยันที่จะไม่นอนเตียงผู้ป่วย หากเป็นไปได้ ก็ควรอนุเคราะห์ทำตามความประสงค์ของท่าน
